ב - 7.10 כולנו עברנו טראומה נוראית, שתדרוש שיקום ארוך ומורכב. אחד מהמקומות שנותנים לנו - סטודנטים יהודים וערבים - את הכוח להשתקם הוא הקמפוס שלנו. אנחנו מבלות שם את רוב ימי השבוע, אנחנו עובדים שם, לומדות שם, מתפתחים שם. הקמפוסים תמיד היו בית משותף לכולנו  ואסור שזה ישתנה.

לקראת פתיחת שנת הלימודים, אנחנו מבקשים מהרקטורים של האוניברסיטאות שלנו להתחייב:

• כל סטודנט וסטודנטית יוכלו להביע את עצמם ואת דעתם בחופשיות בקמפוס. 

• אף סטודנט לא יופלה לרעה בגלל לאומו או דעותיו. 

• השיח בקמפוס יישאר שיח סובלני ומכבד כלפי כל הסטודנטים מכל הלאומים. 

חתמו ונוודא שהקמפוסים שלנו ימשיכו להיות מקום שבו כולם נהנים משלווה וביטחון.

في ال7 من تشرين الثاني كلنا مررنا بصدمه، والتي تتطلب إعادة تأهيل طويلة ومُعقدّة. احد الاماكن الذي يعطينا -نحن الطلاب اليهود والعرب- القدره على التعافي هو حرم جامعتنا. نحن متواجدون فيه غالبية ايام الاسبوع، نعمل فيه، نتعلم فيه، ونتطور فيه. الحرم الجامعي كان دائماًا بيتنا المشترك وممنوع تغير ذلك.

مع اقتراب افتتاح سنه التعليم، نحن نطلب من عمداء الطلبه في الجامعه الالتزام:

•  تمكن كل طالب وطالبة من التعبير عن أنفسهم وآرائهم بحرية في الحرم الجامعي.

• لن يتم التمييز ضد أي طالب بسبب جنسيته أو آرائه.

•  سيظل الخطاب في الحرم الجامعي خطابًا متسامحًا ومحترمًا تجاه جميع الطلاب من جميع الجنسيات.

وقعّوا الآن ودعونا نتأكد من أن حرمنا الجامعي سيظل مكانًا يتمتع فيه الجميع بالسلام والأمن.